ఈ రోజుల్లో ఫోన్ లేకుండా జీవించడం అసాధ్యమని చాలా మందికి అనిపిస్తుంది. ఉదయం కళ్లుపడిన క్షణం నుంచి రాత్రి నిద్రపోయే వరకూ ప్రతి క్షణం మన జీవితం ఫోన్ చుట్టూ తిరుగుతోంది. నోటిఫికేషన్‌లు, సందేశాలు, సోషల్ మీడియా, గేమ్‌లు, ఆన్‌లైన్ పనులు కలిసి ఫోన్‌ను ఒక అలవాటే కాకుండా ఒక బానిసత్వంగా మార్చేశాయి. అలాంటి పరిస్థితిలో ఒక వ్యక్తి 30 రోజులు ఫోన్‌ను పూర్తిగా వదిలి జీవించే ప్రయత్నం చేశాడు. ఈ ప్రయాణం అతని జీవితాన్ని మాత్రమే కాకుండా, ఫోన్‌పై ఆధారపడిన మనమందరికీ ఒక ప్రేరణగా నిలుస్తుంది.
మొదటి రోజులు అతనికి అసహనంతో నిండిపోయాయి. ఫోన్ ఎక్కడో పక్కన ఉంచినా దాన్ని ఎత్తుకోవాలన్న ఆత్రం ఆగలేదు. ఎవరైనా మెసేజ్ పంపారేమో? ఎవరైనా కాల్ చేశారేమో? సోషల్ మీడియాలో ఏం జరిగింది? అనే ఆలోచన ప్రతి నిమిషం అతన్ని వెంబడించింది. ఫోన్ లేకుండా అతనికి సమయం గడవకపోవడమే కాదు, ఒంటరిగా ఉన్న భావన మరింత పెరిగింది. కానీ అదే సమయంలో ఒక నిజం అతనికి అర్థమైంది—ఫోన్ లేకుండా ఉండడం అంటే మనమే మనతో గడపడం.
మొదటి వారం అతను అత్యంత కఠినంగా అనుభవించాడు. ఫోన్ లేకుండా ఊహాజనిత అనుభూతులు కలిగాయి. ఫోన్ వైబ్రేట్ అవుతున్నట్లుగా అనిపించడం, రింగ్‌టోన్ విన్నట్టుగా అనిపించడం వంటివి తరచూ జరిగాయి. ఇది ఫోన్ బానిసత్వానికి స్పష్టమైన నిదర్శనం. కానీ ఆ వారం పూర్తయ్యే సరికి అతని మనసు కొంత ప్రశాంతంగా మారింది.
రెండవ వారం నుంచి అతనికి జీవితం కొత్త కోణంలో కనిపించడం ప్రారంభమైంది. చుట్టూ ఉన్న ప్రకృతి సౌందర్యాన్ని గమనించడానికి ఎక్కువ సమయం దొరికింది. ఇంట్లో ఉన్నవారితో మాట్లాడటానికి ఆసక్తి పెరిగింది. పుస్తకాలు చదవడం, కాగితం మీద రాయడం, బయట తిరగడం ఇవన్నీ అతనికి కొత్తగా అనిపించాయి. ఫోన్ లేకుండా జీవించడం కష్టం అనిపించినా, దాని వల్ల లభించే సౌలభ్యం చాలా గొప్పదని గ్రహించాడు.
మూడవ వారం లో అతనిలో పెద్ద మార్పు వచ్చింది. సోషల్ మీడియా లేకపోవడంతో పోలికలు, ఈర్ష్య, ఇతరుల జీవన శైలిని చూసి కలిగే ఆలోచనలు పూర్తిగా తగ్గిపోయాయి. తన జీవితాన్ని తాను ఆస్వాదించే అవకాశం లభించింది. చిన్న చిన్న విషయాలలో ఆనందం కనుగొనడం మొదలుపెట్టాడు. రాత్రిళ్లు ఫోన్ స్క్రీన్ చూడకపోవడం వల్ల అతని నిద్ర నాణ్యత మెరుగుపడింది. ఉదయం లేవగానే మనసు ఉల్లాసంగా ఉండేది.
నాలుగవ వారం అతనికి స్వేచ్ఛ అంటే ఏంటో నిజంగా అర్థమైంది. ఫోన్ లేకపోవడం వల్ల కోల్పోయినట్టు అనిపించక, తిరిగి పొందినట్టే అనిపించింది. ఎక్కువ సమయం తన అభిరుచులకు కేటాయించాడు. సంగీతం విన్నాడు, వంట చేశాడు, తన కుటుంబంతో సమయం గడిపాడు. ఇవన్నీ అతనికి నిజమైన సంతోషాన్ని ఇచ్చాయి. ఫోన్ ఒక సహాయకుడు మాత్రమే కానీ జీవితానికి కేంద్రం కాదని అతనికి బలంగా అర్థమైంది.
ముప్పై రోజులు పూర్తయ్యాక అతను ఫోన్‌ను తిరిగి వాడటం మొదలుపెట్టినా, తనలో ఒక మార్పును పక్కాగా నిలుపుకున్నాడు. ఉదాహరణకు—నిద్రపోయే గదిలో ఫోన్ పెట్టకపోవడం, ఉదయం లేవగానే ఫోన్ పట్టుకోకపోవడం, రోజులో కొన్ని గంటలు మాత్రమే ఫోన్ వాడటం వంటి నియమాలను పాటించడం ప్రారంభించాడు. ఇది అతనికి సమతుల్య జీవనాన్ని అందించింది.
ఈ కథ మనందరికీ ఒక పాఠం చెబుతుంది. ఫోన్ అనేది మన జీవితాన్ని సులభం చేయడానికి మాత్రమే, దానికి బానిస కావడం మన తప్పు. ప్రతి రోజూ కొంత సమయం అయినా ఫోన్ దూరంగా ఉంచి మనం మనతో గడిపితే, మన జీవితంలో ఆనందం, శాంతి, స్పష్టత తిరిగి వస్తాయి. డిజిటల్ డిటాక్స్ అంటే టెక్నాలజీని శత్రువుగా చూడటం కాదు, దానిని సమతుల్యంగా వాడుకోవడమే.
మనందరం రోజులో మొదటి గంటను, చివరి గంటను ఫోన్ దూరంగా ఉంచితే మన నిద్ర నాణ్యత పెరుగుతుంది, మన ఆలోచన స్పష్టత పెరుగుతుంది. పుస్తకాలు చదవడానికి, కుటుంబంతో మాట్లాడడానికి, అభిరుచులను అన్వేషించడానికి సమయం లభిస్తుంది. జీవితం కాస్త క్రమబద్ధం అవుతుంది.
ఈ వ్యక్తి చేసిన 30 రోజుల ప్రయాణం ఒక చిన్న ప్రయత్నమే అయినా, అతని జీవన దృక్పథాన్ని పూర్తిగా మార్చేసింది. మనం కూడా చిన్న మార్పుతో ప్రారంభించవచ్చు. రోజులో ఒక గంట ఫోన్ వాడకూడదు అనే నిర్ణయం తీసుకోవచ్చు. తర్వాత ఆ సమయాన్ని పెంచుకోవచ్చు. చివరికి మనం టెక్నాలజీని వాడాలి గానీ, టెక్నాలజీ మనల్ని వాడకూడదనే అవగాహన వస్తుంది.
ఫోన్ లేని జీవితం కష్టంగా అనిపించినా, అది ఇచ్చే స్వేచ్ఛ, ఆనందం, ప్రశాంతత మనసును తాకుతాయి. ఒకసారి ప్రయత్నించండి, జీవితంలో కొత్త వెలుగును మీరు ఖచ్చితంగా చూస్తారు.
Author
